Dirk Depoorter
Maandag 18 maart
Het is alweer onze laatste dag. Deze avond terugvlucht.
Abuko Gammol Nursery School
We hebben een afspraak in onze nursery school in Abuko. Onze Engelse kleuter/lagere school, met 4 klassen. Naast het plezier dat we hebben telkens als we Abuko bezoeken, waarbij we overvallen worden door het enthousiasme en plezier van de kleutertjes, is onze doelstelling vooral om van Omar Jarju (directeur) en Pierre (gemotiveerde leerkracht) meer te leren over de verschillen tussen een Engelse en een Arabische school. In de namiddag hebben we namelijk een overleg met de verantwoordelijken van de andere Gammolscholen om na te gaan wat er nodig is om de kwaliteit van het onderwijs te verzekeren.
Wat Omar en Pierre ons zeggen is dat er een aantal voorwaarden zijn die vervuld moeten worden om kwaliteitsonderwijs te kunnen leveren. Daarnaast krijgen we een beter zicht over het verschillend functioneren tussen een Engelse en Arabische school:
- Het belang van de motivatie van de leerkrachten én de kinderen. In Abuko is discipline eveneens een prioriteit.
- Het aanleren van de Engelse taal vanaf dag 1.
- Het belang van een deftig leerplan, een leermethode.
- De nood aan deftige klaslokalen, met indien mogelijk aparte lokalen per leeftijd.
- Het Arabisch is eveneens belangrijk. Abuko is een Engelse school. De aanpak hier is dat de kinderen een paar dagen naar een Arabische school gaan, naast de Abuko school waar ze enkel in het Engels onderwezen worden.
- In een Arabische school worden kinderen in beide talen onderwezen, in het slechtste geval is het Engels een vak zoals andere vakken. Te vermijden als we de kinderen maximale kansen wensen te geven.
- Om gemotiveerde leerkrachten te hebben, moeten deze voldoende loon krijgen. In Abuko is dit geen probleem, omdat de ouders schoolgeld storten. In armere regio’s, waar de ouders geen middelen hebben, is dit een probleem. Leerkracht zijn is daar een 2e of 3e job, kwestie van rond te komen.
- Leerkrachten in een Arabische school worden niet gesubsidieerd door de regering, maar zijn afhankelijk van sponsors en de (dikwijls te) arme ouders.
De inzichten die we krijgen dankzij onze gesprekken geven ons stof tot nadenken:
- Als we Falaa en Sanchaba gebouwd hebben stonden we niet zo stil bij de verschillen. De nood om voor kleine kinderen, die geen of te weinig onderwijs kregen, de mogelijkheid te geven om te leren was onze belangrijkste motivatie om de scholen te bouwen.
- Daarnaast wilden en willen we een community van Gammol scholen oprichten, zodat de scholen van elkaar kunnen leren, om de kwaliteit van het onderwijs te verhogen. Hoe kunnen we dit in de praktijk zetten, wetende dat Abuko een Engelse Nursery School is, en Falaa en Sanchaba Arabische Nursery & Primary Schools zijn. We zijn overtuigd van de aanpak in Abuko, maar weten ook dat dit jaren heeft geduurd alvorens op het niveau te geraken waarop ze vandaag zitten.
- We merken dus grote verschillen in aanpak. En moeten daarom ook antwoorden vinden op een aantal vraagstukken:
- Moeten we ons enkel richten naar Nursery schools (kleuters), zoals in Abuko, waar we ons concentreren op een deftige basis. Of moeten we ons ook richten naar Primary schools (lagere school), zodat we meer kinderen kunnen bereiken en een leerkans geven?
- We hebben vast kunnen stellen dat er in de armste dorpen de middelen ontbreken om voor elke leeftijd aparte klassen te hebben, waardoor verschillende leeftijden in een klas zitten, wat het extra moeilijk maakt voor een leerkracht. Kunnen we daar een mouw aan passen?
- Moeten we het aantal leerlingen en de gemengde leeftijden per klas beperken om de kwaliteit te verhogen, maar waardoor we kinderen gaan moeten weigeren? Of moeten we net zoveel mogelijk kinderen als mogelijk de kans geven te leren. De beste leerlingen komen dan misschien toch bovendrijven?
- Of is het de bedoeling de kinderen van de straat weg te houden?
- Hoe kunnen we ervoor zorgen dat de leerkrachten gemotiveerd zijn/blijven?
- Hoe verhouden de Engelse en Arabische scholen zich met elkaar, en hoe kunnen we ervoor zorgen dat de kwaliteit van het onderwijs evenwaardig is. Wat we zeker niet gaan ondersteunen zijn de Daras-scholen, die enkel de Koran aanleren.
- Kunnen we wel aan subsidies geraken, indien we enkel Engelse scholen zouden bouwen? En wat betekent dit in de praktijk?
- Uiteindelijk komt het erop neer waar we de lat willen leggen, welke onze ambitie/doelstelling is? Wat willen we voor de kinderen bereiken en welke is de beste weg er naartoe?
Ik denk dat we het erover eens zijn dat “Gammol wants to invest in schools that provide children with the best possible education, which can contribute to increasing the children's chances of succeeding later in life”.
Indien dit betekent dat een voorwaarde hiervoor is dat we enkel Engelse scholen bouwen, dan moeten we dit ook doen.
Gammol community voor scholen
Onze laatste stop voor vertrek is terug in Sanyang. We hebben afgesproken met Yusupha Jassey (Falaa) en Lamin Bojang (Sanchaba). Omar Jarju hoeft er niet bij te zijn, het gesprek die we met hem en Pierre hebben gehad in Abuko heeft ons voldoende stof tot nadenken gegeven die we willen delen met Yusupha en Lamin om hun feedback hierop te krijgen. Naast Yusupha en Lamin zijn er nog 2 ouderen bij die de communities vertegenwoordigen.
Doelstelling om de koppen bij elkaar te steken en na te gaan hoe we de volgende stappen zien. Zowel naar het creëren van de Gammol community, als naar de aanpak van het onderwijs in de scholen. Ik verwijs hierbij ook naar het gesprek dat we op 14 maart in Sanchaba hadden met de betrokkenen. Ze hebben werk gemaakt van de voorbereiding. Er is duidelijk overlegd tussen de betrokkenen, dat geleid heeft tot een overzicht van de verschillende aspecten die we eerder besproken hebben: het financiële, het organisatorische en het educatieve. Yusupha heeft dit alles in een powerpoint gegoten, die een overzicht geeft van hoe zij de aanpak zien. Er ontspint zich een interessante discussie waarbij we de verschillende hierboven beschreven topics aanhalen. Toegegeven, de voorbereiding mag er zijn.
Een van de punten waar we toch wel een tijdje over gediscussieerd hebben is over de verschillen tussen een Arabische en een Engelse school. Waarbij Yusupha en Lamin ons trachten duidelijk te maken dat de combinatie van Engelse vakken (taal, maar ook rekenen, algemene kennis) waar de focus ligt op begrijpen en Arabisch, waar veel meer de focus ligt op het geheugen, een waardevolle combinatie is. Er zit een zekere logica in, maar helemaal overtuigd zijn we niet.
Een van de besproken punten met betrekking tot de educatieve aspecten handelt over de nood aan het testen van de leerlingen, om hun evolutie te kunnen meten. Het is moeilijk om onze scholen met elkaar te vergelijken, enkel al door de verschillende omgeving waarin ze zich bevinden en door het verschil aan middelen die ze ter beschikking hebben, maar toch rekenen we erop dat de leerplannen die we invoeren, waarvan testen een onderdeel is, ons op termijn een indicatie kunnen geven over de evolutie van de kleuters/leerlingen.
Ons gesprek hierover is niet afgelopen. Eigenlijk hebben we hier nood aan iemand die de opvolging hiervan (en van de scholen) op zich zou kunnen pakken. Stof tot nadenken.
Ons laatste gesprek alvorens naar het vliegveld te vertrekken is met Yusupha, die ons feedback komt geven over het gesprek die Babucan met Lamin Jalang (Alkalo Sanyang) en de ouderen ’s morgens had over het Gammolhuis. Het gesprek zou in alle kalmte verlopen zijn, maar met een uitslag die ons, ten minste deels, niet echt zint. Zo zouden de ouderen beslist hebben om een rechtszaak aan te spannen tegen Babucan over het eigendomsrecht van de grond waar het huis op staat. En dit op basis van de schenking van zoveel jaar geleden, maar waar geen bewijs van zou bestaan. Een onevenwichtige strijd, vermits de Alkalo zich de beste advocaten kan veroorloven, terwijl Babucan dit helemaal niet kan. Bovendien willen we dit ook niet. Het laatste woord is hier nog niet over gezegd.
Tezelfdertijd is de VDC bereid om ons een grond in bruikleen te geven waar we een nieuw Gammolhuis kunnen op bouwen. Er zijn 2 locaties in Sanyang die we gaan bezichtigen, die tot de community behoren. Een van de terreinen zou zeker voldoen. Onze boodschap aan Yusupha is echter dat er wat ons betreft geen sprake kan zijn van een bruikleen. We verwachten dat we de grond krijgen, eigenaar worden, waarbij we bereid zijn om een akkoord te maken dat de grond en het gebouw erop eigendom wordt van Sanyang community, de dag dat we niet meer zouden investeren in Gambia. De andere optie is dat we met Babucan een afspraak maken met betrekking tot het gebruik van ons huidige HQ. Ook dit moet nog een vervolg kennen…
We pikken onze koffer(tje) op in de lodge, rijden naar de luchthaven in Banjul. De voorbije dagen waren te kort, onze reis was te kort om dieper in te gaan op een aantal zaken. Afscheid nemen van Lamin en Omar is emotioneel en weegt vooral op Omar zwaar…
Na 5 paspoortcontroles stappen we om 20u00 op het vliegtuig, en landen in Zaventem om 5u00…